Sálin Hans Jóns Míns Album

Komdu nú með gamla Guðstein út á kantinn.
Gamli dwellinn skýtur á sig grimmu skoti.
Það er ekki nokkur spurning að hún er til deilda,
þessi Svanfríður, þessi Svan- Svanfríður.

Gamli var í honkara hér áður fyrr, í old days
eftir að hafa lent í alveg sjúku gargi.
Hey, gamli swingur, ertu klár í gamla húkkinn?
Skjóttu, skjóttu, ááá, skjóttu!

/:Krókurinn hér, hvar og hvenær sem er
ég er kominn í gamla formið.
Hvernig sem fer ekki stendur á mér,
skiptir engu með gamla normið.:/
Skiptir engu með gamla normið.
Hvenær sem er... ég kominn er í gamla formið.

Þetta' er allavega átján grýlna jakki,
ef ekki, þá að minnsta kosti svona sautján.
Ooh,þvílíkan thunderwagon hef ég aldrei áður séð.
Vældarinn tekinn, líka Leiter on og sjúkheit.

Haffari eða Klukkari með gömlu,
blöðruskapur, Emmarinn, Ystarinn, áá!
Þetta er nú fyrir löngu orðið algjört Cerwin.
Já, komdu með húkkinn gamli swingur,
skjóttu!

/:Krókurinn hér, hvar og hvenær sem er
ég er kominn í gamla formið.
Hvernig sem fer ekki stendur á mér,
skiptir engu með gamla normið.:/
Skiptir engu með gamla normið.
Hvenær sem er... ég er kominn í gamla formið.

Krókurinn hér, hvar og hvenær sem er
ég er kominn í gamla gargið.
Ég "kúarann" ber, ekki stendur á mér,
skiptir engu með aukaargið.

/:Krókurinn hér, hvar og hvenær sem er
ég er kominn í gamla formið.
Hvernig sem fer ekki stendur á mér,
skiptir engu með gamla normið.:/
Skiptir engu með gamla normið.
Hvenær sem er... ég er kominn í gamla formið.

Lífið þeytir mér endalaust
fram og aftur í trylltum blús
sálarfriðinn ég þægi fús.
Efinn liggur sem mara á mér.
Tækifærin mér fljúga hjá,
en ég tek á mig tak
horfi fram á veg.

Oooh

Neista, nú finn ég neista
þjóta hratt um æðar mér
ég er til í hvað sem er, ooh
Neista, nú finn ég neista
sem að kippir mér í gír,
sýnir allt sem í mér býr, ooh

Minning merlar í huga mér
kalla fram í mér leynda þrá,
ljúfa brosið og augun blá.
Töpuð ertu mér alla tíð.
Ég vil hvorki sorg né sút
heldur brennandi þrá,
von um betra líf.

Oooh

Neista, nú finn ég neista
þjóta hratt um æðar mér
ég er til í hvað sem er, ooh
Neista, nú finn ég neista
sem að kippir mér í gír,
sýnir allt sem í mér býr, oh

Innst í hjarta mér
hrópar rödd á mig
að slökkva' á þér,
skipta' á aðra rás, oooh

Neista, nú finn ég neista
þjóta hratt um æðar mér
ég er til í hvað sem er
neista, nú finn ég neista
sem að kippir mér í gír
sýnir allt sem í mér býr

Oh, neista nú finn ég neista
þjóta hratt um æðar mér
ég er til í hvað sem er
Oh, neista

Ooooh
Ooooh

Segðu alveg eins og er
ekki fela fyir mér
Sýndu öll þín spil
sýndu öll þín spil.
Dragðu ekki dul á neitt.

Engin gef ég þér grið
ekki leita' á önnur mið.
Sjáðu hér er ég
sjáðu hér er ég.
Haltu ekki að þér hönd.

Dagur kemur og dagur fer
brátt er húmið hér.
Dugir skammt að draga' á langinn,
er á meðan er.
Engan veginn ég ætla mér
annað en þig.
Dreptu nú úr dróma þína ást.

Viltu líta mér við,
ekki velja önnur mið.
Það er allt og sumt
það er allt og sumt.
Enga á ég aðra bón.
Enga á ég aðra bón.

Dagur kemur og dagur fer
brátt er húmið hér.
Dugir skammt að draga' á langinn,
er á meðan er.
Engan veginn ég ætla mér
annað en þig.
Dreptu nú úr dróma þína ást.

Segðu alveg eins og er
ekki fela fyrir mér.
Sjáðu öll mín spil
sjáðu öll mín spil.
Dragðu ekki dul á neitt
dragðu ekki dul á neitt
dragðu ekki dul á neitt.

Það var svo afstætt að finna til
því stundum virtist lífið mér í vil.
Í mínum heimi var aðeins eitt,
að hygla mér og mínum yfirleitt.
Á hverju kvöldi á einhverjum bar
hið ljúfa líf var hörkustundar var.
Forboðnar ástir mig gátu seitt
og þúsund andlit saman runnu í eitt.

Ég hef skilið eftir brostið hjarta,
ég hef skilið eftir opið sár
og ég veit að ég á ekkert eftir
nema sjálfan mig og beiskjutár.
Ég hef vakið hjá þér falskar vonir,
ég hef brugðist þér á allan hátt.
Það er af sem áður en ég þráast,
segðu að þú takir mig í sátt.

Tíminn er floginn á annan stað
í hita leiksins engan grunar það.
Ég valdi glysið og gerði gott
lék mér við kölska fram á rauða nótt.
Endrum og sinnum bráði af mér
í hugskotum það birtist mynd af þér.
En ég var fastur í flæktum vef
sem allir aðrir höfðu fyrirséð

Ég hef skilið eftir brostið hjarta,
ég hef skilið eftir opið sár
og ég veit að ég á ekkert eftir
nema sjálfan mig og beiskjutár.
Ég hef vakið hjá þér falskar vonir,
ég hef brugðist þér á allan hátt.
Það er af sem áður en ég þráast,
segðu að þú takir mig í sátt.

Hvers virði er frægðin og heimsins prjál?
Einmana sál, hún veslast upp og deyr

Ég hef skilið eftir brostið hjarta,
ég hef skilið eftir opið sár
og ég veit að ég á ekkert eftir
nema sjálfan mig og beiskjutár.
Ég hef vakið hjá þér falskar vonir,
ég hef brugðist þér á allan hátt.
Það er af sem áður en ég þráast,
segðu að þú takir mig í sátt.

Ég hef haldið mig á mottunni,
ég hef þraukað í þúsund ár.
Sé þig hverfa sí og æ
sé þig birtast en aldrei fæ
að koma höndum yfir þig.

Þú ert það sem allir vilja eiga,
þú ert það sem allir vilja fá.
Sama hvert ég miða, skot mín geiga,
sama hvar ég reyni í þig að ná.
Þú ert það sem þýðir kaldan klaka,
þú ert það sem kveikir í mér bál.
Bara ef þú vildir með mér vaka,
bara ef þú þæðir mína sál.

Ertu hylling eða hugrenning?
Ertu 100.000 volt?
Má ég finna fyrir þér
því ég þreyttur orðinn er
á því að fá ekki að njóta þín.

Þú ert það sem allir vilja eiga,
þú ert það sem allir vilja fá.
Sama hvert ég miða, skot mín geiga,
sama hvar ég reyni í þig að ná.
Þú ert það sem þýðir kaldan klaka,
þú ert það sem kveikir í mér bál.
Bara ef þú vildir með mér vaka,
bara ef þú þæðir mína sál.

Þú ert það sem allir vilja eiga,
þú ert það sem allir vilja fá.
Sama hvert ég miða, skot mín geiga,
sama hvar ég reyni í þig að ná.
Þú ert það sem þýðir kaldan klaka,
þú ert það sem kveikir í mér bál.
Bara ef þú vildir með mér vaka,
bara ef þú þæðir mína sál.

Þú ert það sem allir vilja eiga,
þú ert það sem allir vilja fá.
Sama hvert ég miða, skot mín geiga,
sama hvar ég reyni í þig að ná.

Skuggar í skjóli nætur
skjóta rótum sínum hér.
Farði og fjaðrahamur,
allt svo framandi er.
Fyrirheit enginn á
aðeins von eða þrá,
svo á morgun er allt liðið hjá.

Sviti og sætur ilmur
saman renna hér í eitt.
Skyrta úr leðurlíki
getur lífinu breytt.
Fyirheit enginn á
aðeins von eða þrá
tíminn fellur í gleymskunnar dá.
Fyrirheit enginn á
aðeins drauma og þrá
svo á morgun er allt liðið hjá.

Hérna er allt sem hugurinn gæti girnst
já og eðal guðaveigar.
Nóttin er ung
og hún iðar í takt við þig.
Allt getur gerst
og eflaust gerist það víst
bara bruggið ef þú teygar.
Svo er svifið þöndum vængjum
svo er svifið þöndum vængjum.

Sódóma, jeee
sódóma, jeee

Holdið er hlaðið orku
hafið yfir þína sýn.
Drjúpa af dimmum veggjum
fleiri vessar og vín.
Fyrirheit enginn á
aðeins von eða þrá
lífið fellur í gleymskunnar dá
Fyrirheit enginn á
aðeins drauma og þrá
svo á morgun er allt liðið hjá.

(Einn, tveir!)

Ég veit um konu sem kemur á óvart
hún er í Krabbanum, alveg eins og þú, já.
Hún hefur áhuga' á indversku jóga
og öllu því sem að lýtur að trú.

Varstu' ekki alltaf að kvarta og kveina
þú vildir konu með rísandi ljón.
Þið eigið ábyggilega vel saman
og verðið eflaust á endanum hjón.

Nú vek ég athygli þína á einu
þú hefur mestalla tíð verið staur.
Þú gætir komist í sjúklegar álnir
og allaf átt í vasanum aur.

Já, hún á helling af silfri og seðlum
og hefur herbergisþernu og þjón.
Þið eigið ábyggilega vel saman
og verðið eflaust á endanum hjón.

Nananana, nananana

Það er aðeins eitt sem mér láðist að nefna
hún hefur útlitið ekki með sér.
Því hún er ófríð og allnokkuð skeggjuð
og ekki öldungis fönguleg ber.

En það er sjálfsagt í stakasta lagi
því að þú sérð varla hálfa sjón.
Þið eigið ábyggilega vel saman
og verðið eflaust á endanum hjón.

Nananana, nananana

Þú varst alltaf að kvarta og kveina
þú vildir konu með rísandi ljón.
Þið eigið ábyggilega vel saman
og verðið eflaust á endanum hjón.

Nananana, nananana

Hvert sem ég fer,
hvar sem ég er,
hvort sem ég dvelst
þar eða hér
heldur hugur minn til,
hugur minn til
hjá þér, já hjá þér.

Þó rigni í nótt
og þarnæstu nótt,
þó spáin sé slæm
og útlitið ljótt
skal ég þramma til þín,
þramma til þín
og krjúpa á kné.

Getur verið að þú viljir mig ei?
Getur verið að þú viljir ei mann eins og mig.

Í ökkla ég veð
slyddu og snjó,
arka' yfir eld,
ég fæ aldrei nóg.
Já, það kemur að því,
kemur að því
að ég klófesti þig.

Tinda ég klíf,
hrófla' á mér hnéð,
brýt niður berg
ef þarf ég þess með.
Nei, ég gefst ekki upp,
gefst ekki upp
og staulast til þín.

Getur verið að þú viljir mig ei?
Getur verið að þú neitir mér mey?
Getur verið að þú viljir ei mann eins og mig?

Hvert sem ég fer,
hvar sem ég er,
hvort sem ég dvelst
þar eða hér
heldur hugur minn til,
hugur minn til
hjá þér, já hjá þér

Getur verið að þú viljir mig ei?
Getur verið að þú neitir mér mey?
Getur verið að þú viljir ei mann eins og mig?

Lalalalalalala, lalalalalalalala...

Ég veit ei lengur hvað má stóla á
ég treysti þér sem nýju neti
Níðsterkar taugar til þí bar ég þá
og geri enn.
Um miðja nótt ég hvarf úr huga þínum,
hvarf og ekkert skjól ég fann.
En nú á ný ég beiti kröftum mínum,
hamstola ég er.

Í kvöld ég verð að fá að finna fyrir
fiðurmjúkum örmum þínum.
Í kvöld ég verð að fá þig aftur yfir
þig bara þig.
Það sköpum getur skipt að endurheimta
þær stundir sem að átti ég með þér.

Ég velti vöngum, enn þeir eru hér
baugarnir sem bárum bæði.
Þinn baugur ennþá býr í brjósti mér
fangelsaður.
Ég ráfa um og reyni' að drekkja sorgum
áttavilltur, auðnulaus.
Ef ekki' í dag þá ef til vill á morgun,
þú munt tigna mig.

Í kvöld ég verð að fá að finna fyrir
fiðurmjúkum örmum þínum.
Í kvöld ég verð að fá þig aftur yfir
þig bara þig.
Það sköpum getur skipt að endurheimta
þær stundir sem að átti ég með þér.

(Sóló)

Í kvöld ég verð að fá að finna fyrir
fiðurmjúkum örmum þínum.
Í kvöld ég verð að fá þig aftur yfir
þig bara þig.
Það sköpum getur skipt að endurheimta
þær stundir sem að átti ég með þér.

Í kvöld ég verð að fá að finna fyrir
fiðurmjúkum örmum þínum.
Í kvöld ég verð að fá þig aftur yfir
þig bara þig.
Það sköpum getur skipt að endurheimta
þær stundir sem að átti ég með þér.

Í kvöld ég verð að fá að finna fyrir
fiðurmjúkum örmum þínum.
Í kvöld ég verð að fá þig aftur yfir
þig bara þig.

[No lyrics]

Þegar kviknar á deginum
og í lífinu ljós,
þegar myrkrið hörfar frá mér
þá er eitthvað sem hrífur mig
líkt og útsprungin rós.
Þá vil ég vera hjá þér

Þegar geng ég í sólinni
mitt um hábjartan dag,
litafegurð blasir við mér,
þegar heimurinn heillar mig
líkt og töfrandi lag
þá vil ég vera hjá þér.

Ég vil bæði lif'og vona,
ég vil brenna upp af ást,
ég vil lifa með þér svona,
ég vil gleðjast eða þjást.
Meðan leikur allt í lyndi
líka þegar illa fer,
meðan lífið heldur áfram
þá vil ég vera hjá þér.

Meðan skuggarnir stækka og
ýta húminu að,
gamall máninn bærir á sér,
vil ég eiga andartak
inni á rólegum stað
þá vil ég vera hjá þér.

Ég vil bæði lif'og vona,
ég vil brenna upp af ást,
ég vil lifa með þér svona,
ég vil gleðjast eða þjást.
Meðan leikur allt í lyndi
líka þegar illa fer,
meðan lífið heldur áfram
þá vil ég vera hjá þér.

Ooh, meðan leikur allt í lyndi
líka þegar illa fer,
meðan lífið heldur áfram
þá vil ég vera hjá þér.

Þegar slokknar á deginum
yfirþyrmandi nótt
stormar fyrir stjarnanna her.
En það bítur mig ekkert á
og ég sef vært og rótt
ef þú vilt vera hjá mér.
Þá vil ég vera hjá þér.